...Live inside of Mine

حس میکنم این متن قلبمو لمس کرد.. کم پیش میاد همچین چیزی ببینم

که انقدر به عمق وجودم نفوذ کنه...

ناتانائیل آنگاه که کتابم را خواندی، دلم میخواهد که این کتاب، شوق پرواز را در تو برانگیزد. کاش کتابم به تو بیاموزد که بیشتر از این کتاب، به خود بپردازی.

ناتانائیل، هر آفریدهای نشانۀ خداوند است اما هیچ آفریدهای نشاندهندە ی او نیست.

همین که  آفریده ای نگاهمان را به خویش معطوف کند، ما را از راه آفریدگار باز میگرداند.

خدا در همه جا هست؛ در هرجا که به تصور درآید، و "نایافتنی" است و تو ناتانائیل، به کسی مانند خواهی بود که برای هدایت خویش در پی نوری میرود که خود به دست دارد. هرجا بروی، جز خدا نخواهی دید. ناتانائیل، همچنان که میگذری، به همه چیز نگاه کن و در هیچ جا درنگ مکن. به خود بگو که تنها خداست که گذرا نیست. ای کاش "عظمت" در نگاه تو باشد و نه در آن چیزی که بدان نگاه میکنی.

ناتانائیل، من به تو شور و شوقی خواهم آموخت. اعمال ما وابسته به ماست؛ همچنان که روشنایی فسفر به فسفر. راست است که ما را میسوزاند اما برایمان شکوه و درخشش به ارمغان می اورد و اگر جان ما ارزشی داشته باشد، برای این است که سختتر از برخی جانهای دیگر سوخته است.

نیکوترین اندرز من، این است:  تا آنجا که ممکن است بار بشر را به دوش گرفتن.

آه! چه میشد اگر میتوانستم به چشمانم بینشی تازه ببخشم و کاری کنم که هرچه بیشتر به آسمان نیلگونی مانند شوند که بدان مینگرند؛ آسمانی که پس از بارش باران، صاف و روشن است.

ناتانائیل، با تو از انتظار سخن خواهم گفت. من دشت را به هنگام تابستان دیده ام که انتظار میکشید؛ انتظار اندکی باران. گرد و غبار جاده ها زیاده سبک شده بود و به کمترین نسیمی به هوا برمیخاست. زمین از خشکی ترک بر میداشت؛ گویی میخواست پذیرای آبی بیشتر شود. آسمان را دیدهام که در انتظار سپیدهدم میلرزید. ستاره ها یک یک، رنگ میباختند. چمنزارها غرق در شبنم بودند.

ناتانائیل، کاش هیچ انتظاری در وجودت حتی رنگ هوس به خود نگیرد، بلکه تنها آمادگی برای پذیرش باشد. منتظر هر آنچه به سویت می آید، باش و جز آنچه به سویت می آید، آرزو مکن.بدانکه در لحظه لحظۀ روز میتوانی خدا را به تمامی در تملک خویش داشته باشی. کاش آرزویت از سر عشق باشد و تصاحبت عاشقانه ؛ زیرا آرزویی ناکارآمد به چه کار میآید؟

ناتانائیل، تنها خداست که نمیتوان در انتظارش بود. در انتظار خدا بودن، یعنی درنیافتن اینکه او را هم اکنون در وجود خود داری. تمایزی میان خدا و خوشبختی قائل مشو و همۀ خوشبختی خود را در همین دم، قرار ده.

به شامگاه، چنان بنگر که گویی روز بایستی در آن فرو میرد و به بامداد پگاه چنان که گویی همه چیز در آن زاده میشود. نگرش تو باید در هر لحظه نو شود. خردمند کسی است که از هر چیزی به شگفت درآید. سرچشمۀ همۀ دردسرهای تو، ای ناتانائیل، گوناگونی چیزهایی است که داری؛ حّتی نمیدانی که از آن میان کدامین را دوستتر داری و این را در نمییابی که یگانه دارایی آدمی، زندگی است.

برای من "خواندن" اینکه شنهای ساحل نرم است، بس نیست؛ میخواهم که پاهای برهنهام آن را حس کنند؛ به چشم من هر شناختی که مبتنی بر احساس نباشد، بیهوده است.

هرگز هیچ زیبایی لطیفی را در این جهان ندیدهام که بیدرنگ نخواسته باشم تمامی مهرم را نثارش کنم. ای زیبای عاشقانۀ زمین، شکوفایی گسترۀ تو دل انگیز است!

"مائده های زمینی"

آندره ژید

سلام بچه ها! عید و ماه رمضانتون مبارک:)

یه سری حرف زدم توی ادامه، راجب رپ فارسه.. حتی اگه رپ دوست ندارید، لطفا بخونید، ضرر نمیکنید.

بچه ها چند روزیه که جارشا اومده موزیک ویدیو "خانوادگی 2" رو داده بیرون، این موزیک ویدئو یه چیز عادی نیست... محشره بچه ها، محشره.

بزارید یه سری خلاصه بدم بهتون راجبش.

---------------

اهنگ و موزیک ویدئو ی "خانوادگی 2" رو 39 تا رپر باهم خوندن... یه لحظه بهش فکر کنید!!!! یه اهنگ تقریبا 16 دقیقه ای که 39 تا رپر توش اجرا کردن، خوب ببینید هماهنگی این همه رپر باهم کار راحتی نبوده که! تازه اونم رپ کردن، رپ کردن واقعا کار ساده ای نیست. ولی خوب این چیزی نیست که منو جذب کرده.

"خانوادگی 2" یه رپ قومیه، ینی چی؟ ینی این سی و نه تا رپر همه از استان های مختلف ایران دارن با لحجه ی استان خودشون رپ میکنن، موزیک ویدئوش توی جای جای ایران گرفته شده، رپرامون میان با لباس سنتی استانشون رپ میکنن، و برای اونایی که با لحجه میخونن( که لحجشون واقعا محشره) زیرنویس داره، میتونید متوجه بشید اهنگ چی میگه.

به نظر من، جارشا یه حرکت جنجالی کرده... قشنگ از این اهنگ وایب اتحاد میریزه بیرون، دیوونگیه. الان عملا بهش لقب "اجتماع رپ فارس " رو دادن. 

این لحجه های متفاوتی که توش بکار رفته، زیبایی ایران و وسعت ایران و یه سری چیزا خفن دیگه رو نشون میده. این موزیک جای مهمی توی رپ فارس کشور داره، چرا؟ خوب مثل نقطه ی شروعه، نقطه ی شروع پیدا شدن و شکوفا شدن استعداد نوجوونا و جوونا توی رپ کردن.

 همون طور که گفتم، این اهنگ ازش فرهنگ ایران و اصالت ایرانی، میپاشه بیرون. پوشش مناطق مختلف، نوع صحبت کردنشون، سوقاتشون، مناطق دیدنیشون و... همه و همه توش نشون داده شده. پایین توی قسمت تایم اهنگ، مناطق دسته بندی شده و میفهمید هر تیکه برای کودوم استانه.

از این گذشته، یه سری از ادما اومدن اعتراض زدن که چرا زن توی این موزیک ویدئو کم بود؟ سی و نه تا رپر فقط یه دونه زن؟ و خوب حاشیه درست شد سر این موضوع، و خوب تنها رپر خانومی که اومد برای استان خودشو خوند(اسمش "ترین" عه و من خیلی با رپش حال کردم) اومد گفت خود خانما نیومدن، منم اومدم خودم خواستم بیام، وگرنه مانعی برای اومدن خانم ها نبود.

این بین، خیلی از رپر ها خانوادگی دو رو دیس کردن، مثل تتلو و پویان مختاری. از طرفی شایع حمایت کردو. ولی من درک نمیکنم، چرا باید دیس بدن؟! این اهنگ عملا میشه سرود ملی رپ حساب بشه، واقعا دیوونگیه این اهنگ، حالا که جارشا اومده این اهنگ جنجالی رو درست کرده دیس میدید؟ خدایی حقش نیست...

از اون گذشته، یاس هم توی این اهنگ هست ولی بخش استانی رو نمیخونه، تنها رپری هست که بی طرفه، صرفا از طرف همه ی استان ها صحبت میکنه.

یه کار دیگه ای که جارشا کرده اینه که اومده از رپرای با استعداد ولی نه چندان معروف استفاده کرده، تنها رپر معروف جی دال و یاس بودن.. و خوب همه ی رپرا واقعا قوی کار کردن، اهنگ کلا پتانسیل بالایی داره

به قول یکی از دوستام، وقتی شنیدمش افتخار کردم که ایرانیم:)

خانوادگی دو توی یه شب تا صبح بالای 300 هزار تا بازدید خورد، و بچه ها برید ببینید، ویو بره بالا و به افراد بیشتری ساجست شه...

لینک یوتیوبشو میزارم، حتما یه سر بزنید.

خانوادگی دو

Death is going to separate us from the world

!enjoy your life, Man

مثل همیشه وسط درس خوندن حواسم پرت شده بود به سناریو هایی که توی ذهنم از اوسیا و قهرمانا میساختم و دیالوگایی که میگفتم

یهو یه چیزی به ذهنم خطور کرد، چرا نباید بنویسمشون؟

جوابشو خودم از قبل میدونستم، من اینده وقتی نوشته های من حال رو بخونه دلش میاد بالا بیاره و پارشون کنه

به همین خاطر بود که تصمیم گرفتم دیگه خاطراتی توی دفترچه ثبت نکنم

و واسه همینه ک تفکراتمو ثبت نمیکنم، اونا همیشه توی ذهنم خواهند موند.

البته تا الان...

تصمیم گرفتم توی Wattpad یه داستان انگلیسی برگرفته از تمام تخیلاتم بنویسم

یه Intp درگیر دنیای تخیلی ذهنش...

همه ی کاراشو کردم ولی مثل همیشه، لحظه ی اخر پشیمون شدم، انگار در نهایت محکوم به نیستی بود..

با یه حال گرفته لپ تاپو بستم و چشمامو بستم و اون موقع یه فکر مثل نوری توی تاریکی ب ذهنم هجوم اورد

تصور کن توی تختی و اخرین لحظات زندگیتو سپری میکنی

همه چیز کنارته... افکارت، ایده هات، توانایی هات، ارزوهات، خواسته هات

که با چشمی پر از اندوه نگاهت میکنن

دلشکسته، عصبانی..

در اون لحظه، در اون ثانیه

تویی و هزاران سوال که تو ذهنت میچرخه 

چرا؟ چرا دنبال ارزوهام نرفتم؟ چرا بعضی هاشونو کنار گذاشتم؟

چرا؟ چرا توانایی هامو کوچیک شمردم؟

چرا؟ چرا انقدر ابله بودم که ایده هامو نادیده گرفتم؟

چرا؟ چرا افکار منفی رو پرورش و افکار مثبت رو سرکوب کردم؟

چرا؟ چرا خواسته هامو بیان نکردم؟

و هزاران چرای دیگر که اکونو دیگر پاسخی برای این چرا های بیشمار نیست...

و اون موقعست که حسرت میخوری، به زندگی ای که کردی، و زندگی ای که میتونستی بکنی

من قلم قشنگی ندارم، نمیتونم متنی بنویسم که روح رو لمس کنه ، ولی تنها چیزی که دارم میگم اینه ک ایده هاتونو سرکوب نکنید

درسته، همه جا میگن از جوونی نهایت استفاده رو ببرید، سفر برید، با دوستان برید بیرون و...

ولی خیلیامون میدونیم که واقعا نمیشه!

نمیشه به حفره های زندگیمون نگاه نکرد...

نمیشه به چراهای زندگیمون جواب نداد!

  توانایی هاتون رو کوچیک نشمرید! نیمه ی پر رو ببینید

ایده هاتونو سرکوب نکنید، بعدا حسرتشونو میخورید

جملات انگیزشی احمقانه نبافیم، چیزی که بهشون باور نداریم... فقط

بیاید سعی کنیم هر روز بهتر از دیروز زندگی کنیم و از حالت تکراری همیشگی در بیایم:)

"One day you'll leave this world behind

یه روز بالاخره این دنیا رو ترک میکنی
So live a life you will remember"

پس جوری زندگی کن که فراموشش نکنی

الان ساعت دو شبه که دارم این متن رو مینویسم..

روی انتشار اینده تنظیمش کردم:)

ذهنم درگیره خیلی چیزاست و چیزی که مدام از خودم میپرسم که

"زندگی ایده ال من چیه؟"

نمیخوام کلیشه های همیشگی رو بیارم که میگه

"جوری که میخوای زندگی کم"

"دنیارو بگرد"

"ّرفیقات خوش باش"

فقط میخوام با من همراه بشید.. چشماتونو ببندید و دریچه ی ذهنتونو به سوی تفکراتی که قراره به سمت ذهنتون روانه کنم باز کنید:)

تصور کن که بیست سالته، سی سالته.. به هرچیزی که میخوای رسیدی.. بعدش چی؟

ما فقط یه بار زندگی میکنیم.. باید این زندگی رو با همه ی خوشی ها، بدی هاش بپذیریم.

منظورم از زندگی کردن اینه که

چیزی که الان برای خیلی مهم شاید پسفردا اصلا بهس اهمیت ندی.

برات هیچی مهم نباشه

پس نیاز نیست به خاطر مشکلاتی"بزرگی" که شاید فردا "کوچیک" باشن.. از همه چیزت بزنی:)

فقط از زندگیت لذت ببر، حتی اگه تلخه.. میدونی که خوردن قهوه لذت بخشه نه:)؟

حتی اوناییم که قهوه رو دوست ندارن با ریختن شکر توش باهاش حال میکنن

دنبال اون شکر زندگی باش.. نباید فکر کنی چون زندگی تلخه، دیگه هیچ شکریم توش وجود نداره...

ما با این موضوع کنار اومدیم و کنار خواهیم اومد...

دلم میخواد حالا که نوجوونیم ، از این دوران نهایت استفاده رو بکنیم.. سخته اما این شب ها هیچوقت تکرار نمیشه

شبایی که تا ساعت سه شب با رفقا میخندی

وقتایی که امتحانا رو با یه تقلب حسابی میپیچونی

وقتایی که با رفیقا دعوا میکنی

وقتایی که میخندی...

پس اگه روی کسی کراش داری، بی پروا بهش بگو

مهم نیست که دیگه باهات حرف نزنه! هی رفیق تا کی میخوای مخفیش کنی؟

دیگه به کسی که رفته فکر نکن!! اون لیاقتتو نداشته!

دیگه به امتحانی که خراب کردی و نمره ای ک گرفتی فکر نکن! دوسال دیگه برات ذره ای اهمیت نداره!!!

فقط و فقط از حال لذت ببر

گذشته رفته و اینده مشخص نیست...

تنها چیزی که دست یافتنی و لذتبخشه، حاله...

"These are the nights that never die"
اینها شبایی هستند که هرگز نمیمیرند:)

7

𝑰 𝒘𝒂𝒔 𝒈𝒐𝒏𝒏𝒂 𝒃𝒆 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒐𝒏𝒆 𝒊𝒏 𝒂 𝒎𝒊𝒍𝒍𝒊𝒐𝒏

𝑨𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒉𝒂𝒅 𝒉𝒊𝒈𝒉, 𝒉𝒊𝒈𝒉 𝒉𝒐𝒑𝒆𝒔

یادتونه زمانی که رویاهای کوچولو و از جنس پنبه دنیای بچگیمونو پوشونده بود؟

زمانی بود که شاید تنها دغدغمون پیدا کردن عروسکون بود

خوابوندنش، شستنش.. بازی کردن باهاش.

بزرگتر که شدیم مشکلات بزرگتری پیدا کردیم

دوست پیدا کردن، درس خوندن، شاید بهترین بودن.

الان که به اون دوران فکر میکنم، میبینم که چقدر مشکلاتم کوچیک بودن!

مشکلات الانمون بزرگترن، چون سن ما بیشتره، قوی تر شدیم و باید بار بیشتری رو تحمل کنیم..

احتمالا سالها بعد به الان نگاه میکنیم و به خودمون میخندیم

چرا باید همه چی رو گل و بلبل توصیف کنم؟

نوجوون بودن سخته، نه فقط اینجا، همه ی دنیا.

درک نشدن از طرف خانواده

قضاوت دائم

توقعات بیجا

اینکه باید بینقص باشی

تفکرات اشتباه مردم و ازار نوجوونا..

درسته، توی فضای مجازی میبینید ک همه چیز خیلی خوش و خرمه و نوجوونا دارن حال میکنن و به این نتیجه میرسید که همممم!

شاید زندگی من خرابه!

اما یه رفیقی یه روزی بهم گفت " ظاهر زندگی بقیه رو با باطن زندگی خودت مقایسه نکن"

پس بیاید رویاهای بزرگ داشته باشیم، رویاهای دست نیافتنی و از اینا که یکی میشنوه بهت میخنده و میگه نمیتونی انجامش بدی

و این، همین حرف " نمیتونی انجامش بدی" محرک حرکتمونه.....

دوره ی سختیه، هممون به یه حامی نیاز داریم...

ولی گاهی باید خودمون حامی خودمون باشیم.

They say it's all been done but they haven't seen the best of me

میگن که همه چی تمومه ولی هنوز بهترین ورژن منو ندیدن
So I got one more run and it's gonna be a sight to see

پس من هنوز یه دور دیگه دارم و قراره یه خبرایی بشه..

𝐘𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐨𝐮𝐭 𝐨𝐟 𝐭𝐢𝐦𝐞

𝐦𝐚𝐤𝐞 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐦𝐨𝐯𝐞

𝐋𝐢𝐯𝐞 𝐨𝐫 𝐝𝐢𝐞

𝐰𝐡𝐢𝐥𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐮𝐬𝐞 𝐢𝐬 𝐥𝐢𝐭 𝐚𝐧𝐝

𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞'𝐬 𝐧𝐨 𝐭𝐮𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐜𝐤

یه ذره توی ادامه حرف زدم، اگه خواستی بخونید

بعد از مدتها اومدم ، واسه چی؟ شاید واسه خالی شدن..

رفیقم یه پستی توی وبش گذاشت (اینه وبش خواستید سر بزنید) با مفهوم "روح سنگین تنها" گذاشت

و دقیقا فهمیدم مدل منم همین "روح سنگین تنهاست" 

و خوب، اینکه وب دارم و میتونم توش ازادانه و راحت حرف بزنم، کسی نمیدونه من کیم و شاید اگه تو دنیای واقعیم همو دیدیم نفهمه من کیم، کیفش به همینه که میتونی خالی شی بدون اینکه کسی بدونه تو واقعا کی هستی! 

شاید من یه ادم فضایی تنها باشم که دارم مینویسم:) شایدم روح کسی که سالها قبل مرده و روی زمین خالی و پوچ احساس تنهایی میکنه و نیاز به شنیده شدن داره 

همتون میدونید که یه یه ماهی بود که مدارس باز شده، و خوب منم کسی نیستم که به راحتی دوست پیدا کنم، سخت گیرم و درکل ادم عجیبیم.

سعی کردم با چند نفر گرم بگیرم و دوباره همون حس"روح سنگین تنها" بهم دست میده، همیشه و همیشه.

مثل یه چرخه ی بینهایت که تا ابدیت توش گیر افتادی.

و خوب این حس روح تنها بودن دقیقا مثل این میمونه

"روح تنها بودن ینی سعی کنی با بقیه حرف بزنی و بقیه ادم حسابت نکنن"

"روح تنها بودن ینی ببینی "رفیقات" با "رفیقاشون" گرم گرفتن و تو مثل نخودیا اون وسطی"

"روح تنها بودن ینی از فرط تنهایی وقتی همه دارن میگن و میخندن سرتو بزاری رو میز و سعی کنی بخوابی اما"رفیقات" میگن: تو چرا باز دور از جمعی؟ چرا نمیای وسط؟"

 

درکل، این ویژگی درونگراهاست، ادمایی هستیم که اینترنت مثل یه بهشته برامون، کم پیش میاد یه برونگرا رو توی نت ببینی.. ولی درکل، حس میکنم این حس"روح سنگین تنها" تا ابد با من همراهه

جور دیگر باید دید

زیرا جهان جور دیگر است

متنفرم که از بچگی میشنیدیم که میگن: هیس! پسر که گریه نمیکنه، مرد که گریه نمیکنه...

یه تصور دیگه ناشی از نااگاهی اطرافیانمون، ماهم که بچه بودیم،‌نمیدونستیم حرف درست غلط چیه، باورش کردیم

اما اوضاع برای پسرا ست که سخت میشه

چون از بچگی تو گوششون خوندن، مرد که گریه نمیکنه

"داری گریه میکنی؟ ولی تو که پسری! پسر که گریه نمیکنه!"

خوب چرا، یه پسر هم میتونه گریه کنه، چون که احساس داره، قلب داره و مثل یه انسان ، اونم میتونه غم و اندوه رو حس کنه

نمیدونم

ولی حرفایی که میزنید باعث شکسته شدن احساسات خیلیا میشه..

خیلیا به خاطر این حرفاتون احساساتشونو سرکوب میکنن، این در گذر زمان باعث شکسته شدن روحشون میشه.

باید به جای گفتن جملاتی مثل "مرد که گریه میکنه" بگیم " گریه باعث میشه مقدار غمی که داری کم شه، پس گریه کن، خودتو خالی کن"

اگه بچه دار شدید، اگه قرار بود بچه ای رو تربیت کنید، اگه روزی معلم شدید، حتما اینارو به بچه ها یاد بدید، بزارید نسل اینده مفهوم "عشق" و "احساسات" رو عمیق درک کنن..

نسلی که قراره اینده رو بسازه باید بدونه غم چیه، عصبانیت چیه، عشق چیه

باید عشق ورزیده شدن رو تجربه کرده باشه تا بتونه عشق بورزه

به عنوان یه انسان، دلم میخواد به هرکی که این پست رو میخونه بگم بهتره حرفای منفی نزدیکانتون توی موضوعاتی که نظر خودتون توش حرف اول میزنه رو نادیده بگیرید

اونا هم اون حرفارو از خانوادشون شنیدن، این طوریه که یه باور غلط سالها توی یه فرهنگ میمونه

احساساتتون رو بروز بدید، مهم نیست که یه مرد هستید، یه پسرید، گریه کنید، خودتون رو خالی کنید

به نظرات منفی اهمیت ندید، اون موقعست که میببینید به ورژن بهتری از خودتون تبدیل شدید

یادمون باشه، مرد ها هم احساس دارن،‌اونا هم گریه میکنن

پس دفعه ی بعدی که دیدید کسی داره گریه میکنه، به جای اینکه بهش بگید" خودتو جمع کن، گریه نکن" برید کنارش و ازش بپرسید" میتونم کمکی کنم؟" یا بگید " ایرادی نداره که گریه کنی، راحت باش و خودتو خالی کن:)"

-----------------------------

اهنگ پست Heathens هستش از Twenty One Pilots

حس کردم به حال و هوای پست میخوره:)

جور دیگر باید دید

زیرا جهان جور دیگر است

متنفرم که از بچگی میشنیدیم که میگن: هیس! پسر که گریه نمیکنه، مرد که گریه نمیکنه...

یه تصور دیگه ناشی از نااگاهی اطرافیانمون، ماهم که بچه بودیم،‌نمیدونستیم حرف درست غلط چیه، باورش کردیم

اما اوضاع برای پسرا ست که سخت میشه

چون از بچگی تو گوششون خوندن، مرد که گریه نمیکنه

"داری گریه میکنی؟ ولی تو که پسری! پسر که گریه نمیکنه!"

خوب چرا، یه پسر هم میتونه گریه کنه، چون که احساس داره، قلب داره و مثل یه انسان ، اونم میتونه غم و اندوه رو حس کنه

نمیدونم

ولی حرفایی که میزنید باعث شکسته شدن احساسات خیلیا میشه..

خیلیا به خاطر این حرفاتون احساساتشونو سرکوب میکنن، این در گذر زمان باعث شکسته شدن روحشون میشه.

باید به جای گفتن جملاتی مثل "مرد که گریه میکنه" بگیم " گریه باعث میشه مقدار غمی که داری کم شه، پس گریه کن، خودتو خالی کن"

اگه بچه دار شدید، اگه قرار بود بچه ای رو تربیت کنید، اگه روزی معلم شدید، حتما اینارو به بچه ها یاد بدید، بزارید نسل اینده مفهوم "عشق" و "احساسات" رو عمیق درک کنن..

نسلی که قراره اینده رو بسازه باید بدونه غم چیه، عصبانیت چیه، عشق چیه

باید عشق ورزیده شدن رو تجربه کرده باشه تا بتونه عشق بورزه

به عنوان یه انسان، دلم میخواد به هرکی که این پست رو میخونه بگم بهتره حرفای منفی نزدیکانتون توی موضوعاتی که نظر خودتون توش حرف اول میزنه رو نادیده بگیرید

اونا هم اون حرفارو از خانوادشون شنیدن، این طوریه که یه باور غلط سالها توی یه فرهنگ میمونه

احساساتتون رو بروز بدید، مهم نیست که یه مرد هستید، یه پسرید، گریه کنید، خودتون رو خالی کنید

به نظرات منفی اهمیت ندید، اون موقعست که میببینید به ورژن بهتری از خودتون تبدیل شدید

یادمون باشه، مرد ها هم احساس دارن،‌اونا هم گریه میکنن

پس دفعه ی بعدی که دیدید کسی داره گریه میکنه، به جای اینکه بهش بگید" خودتو جمع کن، گریه نکن" برید کنارش و ازش بپرسید" میتونم کمکی کنم؟" یا بگید " ایرادی نداره که گریه کنی، راحت باش و خودتو خالی کن:)"

-----------------------------

اهنگ پست Heathens هستش از Twenty One Pilots

حس کردم به حال و هوای پست میخوره:)

گاهی ادمایی دور و برمون هستن که درحالت عادی حالمونو نمیپرسن، باهامون کاری ندارن، حرفی نمیزنن . گاهیم غیرمستقیم بهمون بدی میکنن، ولی وقتی کارشون گیر کنه یا یکیه بخوان که بیان براشون از بدبختیاشون بگن میان سمت ما

گاهی منه Intp انقدر عوضی میشم که دلم میخواد سالها درس بخونم 

سالها تلاش و مشقت رو پشت سر بزارم و روانشناس بشم فقط مخصوص این ادما، که بیان پیشم از درداشون بگن و من بگم خوب به کتفم:)

البته که کار درستی نیست ولی وقتی خود منم مشکلات دارم، دلیلی نمیبینم وقتمو بزارم واسه تویی که حتی در حالت عادی اصلا وجود من یادت نمیاد.

اون طوری قراره مکالمه این طوری پیش بره

-این مشکلو دارم اون مشکلو دارم اینجا بدبختی اونجا بدبختی

+تموم شد؟ خیلی تاثیرگذار بود

اما الان نمیخوام به اون بپردازم. قصد دارم به نقطه ی مثبت این قضیه نگاه کنم

ینی اونایی که 

درحالت عادی هواتو دارن

توی مشکلات پشتتن

مود بد و ناراحتی تو براشون ارزشمنده

توی مود بد سعی میکنن شادت کنن

توی مود شادت باهات میخندن

اگه یه همچین ادمی دورته، وقتی مشکلی داره و ناراحته، وظیفته که کمکش کنی

نمیگم اگه میتونی کمکش کن

میگم وظیفته کمکش کنی، چون اون کرده و دیگه نوبتیم باشه نوبت توعه

اگه نمیتونی به حرفاش گوش کن، کنارش باش، گاهی ادما فقط نیازه بدونن یکی میبینتشون و به حرفاشون گوش میده

اگه همچین کسی رو کنارتون دارید،‌حتما سفت بچسبیدش چون دیگه گیر نمیاد:)

یه دوست خوب کسیه که به حرفات گوش بده و بهت بگه تنها نیستی

و اگه همچین کسی پیشت هست، مطمئن باش وضعت از خیلیا بهتره

ممکنه دوستیتون روزی از بین بره، ممکنه هم نره،‌اما چیزی که میمونه و قراره روزی بهش فکر کنی و یه لبخند بزنی خاطراتیه که ساختی.

قرار نیست به اینده یا گذشته نگاه کنیم، قراره بچسبیم به حال،چیزی که داری، چیزی که الان همراهته

امیدوارم یه روزی هممون یکی یه دونه از این دوستا بیابیم:)

گاهی ادمایی دور و برمون هستن که درحالت عادی حالمونو نمیپرسن، باهامون کاری ندارن، حرفی نمیزنن . گاهیم غیرمستقیم بهمون بدی میکنن، ولی وقتی کارشون گیر کنه یا یکیه بخوان که بیان براشون از بدبختیاشون بگن میان سمت ما

گاهی منه Intp انقدر عوضی میشم که دلم میخواد سالها درس بخونم 

سالها تلاش و مشقت رو پشت سر بزارم و روانشناس بشم فقط مخصوص این ادما، که بیان پیشم از درداشون بگن و من بگم خوب به کتفم:)

البته که کار درستی نیست ولی وقتی خود منم مشکلات دارم، دلیلی نمیبینم وقتمو بزارم واسه تویی که حتی در حالت عادی اصلا وجود من یادت نمیاد.

اون طوری قراره مکالمه این طوری پیش بره

-این مشکلو دارم اون مشکلو دارم اینجا بدبختی اونجا بدبختی

+تموم شد؟ خیلی تاثیرگذار بود

اما الان نمیخوام به اون بپردازم. قصد دارم به نقطه ی مثبت این قضیه نگاه کنم

ینی اونایی که 

درحالت عادی هواتو دارن

توی مشکلات پشتتن

مود بد و ناراحتی تو براشون ارزشمنده

توی مود بد سعی میکنن شادت کنن

توی مود شادت باهات میخندن

اگه یه همچین ادمی دورته، وقتی مشکلی داره و ناراحته، وظیفته که کمکش کنی

نمیگم اگه میتونی کمکش کن

میگم وظیفته کمکش کنی، چون اون کرده و دیگه نوبتیم باشه نوبت توعه

اگه نمیتونی به حرفاش گوش کن، کنارش باش، گاهی ادما فقط نیازه بدونن یکی میبینتشون و به حرفاشون گوش میده

اگه همچین کسی رو کنارتون دارید،‌حتما سفت بچسبیدش چون دیگه گیر نمیاد:)

یه دوست خوب کسیه که به حرفات گوش بده و بهت بگه تنها نیستی

و اگه همچین کسی پیشت هست، مطمئن باش وضعت از خیلیا بهتره

ممکنه دوستیتون روزی از بین بره، ممکنه هم نره،‌اما چیزی که میمونه و قراره روزی بهش فکر کنی و یه لبخند بزنی خاطراتیه که ساختی.

قرار نیست به اینده یا گذشته نگاه کنیم، قراره بچسبیم به حال،چیزی که داری، چیزی که الان همراهته

امیدوارم یه روزی هممون یکی یه دونه از این دوستا بیابیم:)

این یکی اهنگ که دلم میخواست گوشش کنید:)

نمیدونم چند نفرتون اینجا این سبک موسیقی که من گوش میدمو گوش میکنید، اما الان میخوام اون سبکای پاپ و رپ رو کنار بزاریم،‌یکم بریم سراغ سبک راک.

تصور همه از سبک راک چیه؟

وقتی گفتم راک یاد اون گیتار برقیا و تبلا و جاز و اون همه داد و بیداد و وحشی گری افتادید؟

راک این نیست. اینی که تصورته سبک "راک اند رول" عه

ژسبکای مختلفی از راک داریم

الترناتیو راک

راک اند پاپ

راک هیپ هاپ 

و دیگه ژانراش.

جلوه ی سبک راک، حداقل از نظر ایرانیا یه چیز شیطان پرستی تلقی شده. درسته که این جور اهنگا توی هر سبکی پیدا میشن ولی چون راک سبک خشنیه، همه میگن که بیشتر خواننده هاش دیوانن.

منکرش نمیشم اما بیشتر خواننده هاش دیوانه نیستن

مثلا خواننده اصلی بند معروف لینکین پارک که احتمالا خیلیا اسمشونو شنیدن چندسال پیش خودکشی کرد و مرد.

از اینا بگذریم، چقدر از این سبک و بندای خفنی که توشن میدونید؟

فکر میکنید یه سری خواننده از خدا بیخبر دارن ملت رو برای کارای اشتباه تشویق میکنن؟ سخت در اشتباهی

اول این پست یه اهنگ گذاشتم، حتما گوشش کن، ترجمشم وقتی صحبت هام کامل تموم شد ادامه این مطلب میزارم

الان خیلیا میان میگن نه و موضوع ریورس اهنگو پیش میکشن

همونی که اگه اهنگو برعکس کنی حرفای دیگه ای میزنه.

خوب ، اهنگایی رو گوش کن که درحالت عادی دارن بهت انگیزه میدن، و راستشو بخواید قبول نمیکنم، مغز انسان حرف اهنگی که درحالت عادی داره میگه به زندگیت امید داشته باش رو قبول نمیکنه، اون وقت باید اهنگ برعکسی که داره حرف دیگه رو میزنه قبول کنه؟ ذهن انسان پیچیدست

بندای راک و پاپ زیادی هستن که به معنای واقعی دارن بهت زندگی کردنو یاد میدن، دارن بهت امید میدن. برای زندگی بهتر، برای ادامه دادن

دیروز البوم جدید ایمجین دراگونز به اسم Mercury منتشر شد، دوازده اهنگ ، لیریکسای تک به تکشونو خط به خط خوندم، دنبال کردم.. توی همشون داشت بهت میگفت چقدر ارزش داری، چقدر بزرگی و قدر خودتو بدون.

توی یکیشون میگفت

مهم نیست مردم چه طوری ببیننم، وقتی همه چیز گفته و پرداخته شد، من هنوزم شماره یک خودم میمونم

واقعا یه همچین بندی میتونه به ادم بگه برو کار خلاف کن؟ بیاید زحماتشونو فقط به خاطر سبک خوندنشون زیر سوال نبریم.

سبک راک شاید مثل پاپ خفن نباشه

مثل کی پاپ اعضای گنگ نداشته باشه

مثل هیپ هاپ دنس نباشه

ولی انگیزه توش زیاده، تنها سبکیه که خیلی کم راجب عشق و عاشقی میخونن، و اگه بند درستی توش پیدا کنید و واردش بشید میتونه شیرین ترین سبک موسیقی باشه:)

میخوام یه چندتا بند بهتون معرفی کنم که "شاید" فقط "شاید" یکی که به حرفای من علاقه مند شده بره گوش بده و "شاید" لذت ببره

Imagin Dragons

Panic!At the Disco

Starset

The Score

Fall out Boy

Skillet

(این یکی یکم  سبکشون تنده شاید لذت نبرید)

Twenty one pilots

(اینا رپ میخونن ولی کارشون محشره، خیلی وقتا کاراشون روزمو میسازه:)

در کل حرفم اینه که .. موزیک چیزیه که مردم دنیارو، هرجا، هرچقدرم دور از هم باشن بهم مرتبط میکنه، مثل سولمیت ها:) سعی کنیم سبکمونو پیدا کنیم

در اخرم معنی اهنگ ابتدای پسته، امیدوارم مثل من غرق این اهنگ بشین.. این اهنگ یه انیمیشن کوتاهیم داره توی یوتیوب که اگه مایل باشید لینکشو میدم برید ببینید و اشکتون دراد

 

Two hearts, one valve
دو قلب، یک دریچه
Pumpin' the blood, we were the flood
پمپاژ شدنه خون، ما جاری بودیم
We were the body and Two lives, one life
ما دو روح در یک بدن بودیم،یک زندگی داشتیم
Stickin' it out, lettin' you down
Makin' it right
به کارام ادامه دادم، گذاشتم نا امید بشی،درستش میکنم
Seasons, they will change
فصلا تغییر خواهند کرد
Life will make you grow
زندگی باعث بزرگ شدنت میشه
Dreams will make you cry, cry, cry
رویاها به گریه میندازنت، گریه ، گریه،گریه
Everything is temporary
همه چیز موقتیه
Everything will slide
همه چیز از دست خواهد رفت
Love will never die, die, die
اما عشق هرگز نخواهد مرد
I know that ooh, 
من اینو میدونم،
birds fly in every direction
پرنده ها تو جهتای مختلفی پرواز میکنن
Ooh, I hope to see you again
آه، امیدوارم که دوباره ببینمت
Sunsets, sunrises
غروب ها، طلوع ها
Livin' the dream, watchin' the leaves
تو رویا زندگی کردن، تماشای برگها
Changin' the seasons
تغییر فصل ها
Some nights I think of you
بعضی شبا بهت فکر میکنم
Relivin' the past, wishin' it'd last
گذشته رو مرور میکنم، ارزو میکنم که ای کاش هنوز هم همه چی مثل قبل بود
Wishin' and dreamin'
آرزو میکنم و خیالبافی میکنم
Seasons, they will change
فصل ها، تغییر خواهند کرد
Life will make you grow
زندگی کردن بزرگت میکنه
Death can make you hard, hard, hard
مرگ میتونه تورو سرسخت کنه، سخت،سخت
Everything is temporary
همه چیز موقتیه
Everything will slide
همه چیز از دست خواهد رفت
Love will never die, die, die
اما عشق هرگز نمیمیره
I know that ooh, birds fly in every direction
من اینو میدونم، پرنده ها تو جهتای مختلفی پرواز میکنن
Ooh, I hope to see you again
امیدوارم ک دوباره ببینمت
Ooh, birds fly in every direction
پرنده ها تو جهتای مختلفی پرواز میکنن
Ooh, so fly high, so fly high
پس بلندپروازی کن، بلندپروازی کن

When the moon is lookin' down k
وقتی ماه داره به پایین نگاه میکنه
Shine that light up on your ground
نورشو به زمینت میتابونه
I'm flyin' up to let you see
پرواز میکنم و بالاتر میرم تا بذارم ببینی
That the shadow cast is me
چیزی که منو غمگین کرده مسببش خودمم

فرشته ای با رگه های تاریکی دور و برش و بالهای سیاه توی کودوم جامعه جا داره؟

جامعه فرشته ها؟

جامعه شیاطین؟

خوب کسی که احتمالا از دو جامعه ترد شده توی این دنیا جایی داره؟

شب تاریک زمستونی درحال سپری شدن بود..

مهم نبود چقدر تلاش میکرد،‌در طول روز باید توی سفیدی برفها رگه های مشکی بالهاشو پنهان میکرد و در طول شب داخل سیاهی شب رگه های سفید بالش رو

با خودش فکر کرد

"هوم.. مشکل چیه؟ من کسیم که نباید وجود داشته باشه، ولی حالا داره،‌کسی که ترکیبی از دو نژاد و دو دشمنه، اما هنوز نابود نشده"

سرشو پایین انداخت و اروم گفت: چرا اصا من وجود دارم:)؟

به راهش ادامه داد تا به ساحل رسید، صدای موج گوش ها و باد موهاشو نوازش میداد.

حس میکرد صدای اقیانوس رو میشنوه، همیشه این طوری بود.

انگار میتونست با اشیا و موجودات ارتباط برقرار کنه، گاهی تصور میکرد همش یه توهمه، اما همیشه این حس چیزی فراتر از توهم بود

صدایی در گوشش گفت: حس نمیکنی دیگه بسه؟

-چی؟

-دوتا دنیارو متحد کن

-نمیتونم! من ..

-تو تنها کسی هستی که دوتا دنیارو میفهمه، قدرتمندترین دو نژاد، مثل یه ملکه

بلند شد و بال هاشو بدون خجالت باز کردد، سرشو بالا گرفت و برای اولین بار به صورتش توی اب اقیانوس نگاه کرد

-درسته.. دیگه نمیخوام مخفی شم..

هوا روشن تر شد، پرواز کرد و همین طور که بالای سر دو نژاد درحال پرواز بود خودشو برای شروع جنگی دوباره با همشون اماده کرد

نمیدونم چرا حس میکنم دارم چرت و پرت مینویسم، ولی نیاز داشتم که بنویسم:)

فرشته ای با رگه های تاریکی دور و برش و بالهای سیاه توی کودوم جامعه جا داره؟

جامعه فرشته ها؟

جامعه شیاطین؟

خوب کسی که احتمالا از دو جامعه ترد شده توی این دنیا جایی داره؟

شب تاریک زمستونی درحال سپری شدن بود..

مهم نبود چقدر تلاش میکرد،‌در طول روز باید توی سفیدی برفها رگه های مشکی بالهاشو پنهان میکرد و در طول شب داخل سیاهی شب رگه های سفید بالش رو

با خودش فکر کرد

"هوم.. مشکل چیه؟ من کسیم که نباید وجود داشته باشه، ولی حالا داره،‌کسی که ترکیبی از دو نژاد و دو دشمنه، اما هنوز نابود نشده"

سرشو پایین انداخت و اروم گفت: چرا اصا من وجود دارم:)؟

به راهش ادامه داد تا به ساحل رسید، صدای موج گوش ها و باد موهاشو نوازش میداد.

حس میکرد صدای اقیانوس رو میشنوه، همیشه این طوری بود.

انگار میتونست با اشیا و موجودات ارتباط برقرار کنه، گاهی تصور میکرد همش یه توهمه، اما همیشه این حس چیزی فراتر از توهم بود

صدایی در گوشش گفت: حس نمیکنی دیگه بسه؟

-چی؟

-دوتا دنیارو متحد کن

-نمیتونم! من ..

-تو تنها کسی هستی که دوتا دنیارو میفهمه، قدرتمندترین دو نژاد، مثل یه ملکه

بلند شد و بال هاشو بدون خجالت باز کردد، سرشو بالا گرفت و برای اولین بار به صورتش توی اب اقیانوس نگاه کرد

-درسته.. دیگه نمیخوام مخفی شم..

هوا روشن تر شد، پرواز کرد و همین طور که بالای سر دو نژاد درحال پرواز بود خودشو برای شروع جنگی دوباره با همشون اماده کرد

نمیدونم چرا حس میکنم دارم چرت و پرت مینویسم، ولی نیاز داشتم که بنویسم:)